Agnieszka Ciszewska: dzika Afryka

Nie będę ukrywać, że tak właśnie myślałam o Afryce, a wyjazd nie z biurem podróży wydawała mi się niebezpieczny.

Pewnego dnia podtrzymując moje uzależnienie od social mediów natknęłam się na post o kobietach masajskich i polubiłam go. Jedna chwila i widzę powiadomienie o wiadomości: Simon Sayareck Mollel chce wysłać ci wiadomość. Upss, odpisać nie odpisać? Dobra odpiszę najwyżej go zablokuję później. Nie zablokowałam, pisałam dalej. Opowiedział mi o tym, co robi, wysłał certyfikaty i różne dokumenty potwierdzające legalność swojej organizacji.

W tych opowieściach widziałam siebie i kiedy dostałam filmik nagrany przez masajskie kobiety, w którym to usłyszałam swoje imię, powiedziałam sobie: jadę, trudno najwyżej lwy mnie zjedzą i będą mówić w wiadomościach o mnie, przecież kiedyś chciałam wystąpić w tv.

Z duszą na ramieniu i uśmiechem na twarzy, tak dla niepoznaki pojechałam do Tanzanii, do Arushy do Simona i jego organizacji. Nie będę się żalić, że podróż trwała 24 godziny, jadąc autobusem, jak za Gierka. Kiedy dojechałam i zobaczyłam Go, kamień spadł mi z serca, jakiś taki spokój poczułam w całym ciele. Będzie dobrze Aga – powiedziałam sama do siebie. Jak powiedziałam tak było, każdy dzień był niespodzianką. Czasami miałam wrażenie, że Simon dostał wytyczne od Boga, czego potrzebuję do mojego rozwoju i odnalezienia sensu życia.

Safari i wspaniałe opowieści o naturze zwierząt, odwiedziny u jego rodziny, wspólne posiłki we wiosce, długie rozmowy o życiu i kulturze Masajów. Jego mądrość mnie urzekła, jego determinacja w osiąganiu zamierzonych celów odnośnie organizacji i pomocy kobietą budziła podziw. Nigdy, ale to nigdy nie doświadczyłabym Afryki, kultury Masajów z biurem podróży, w taki prawdziwy bez pośpiechu sposób. Nie miałabym czasu na siedzenie w nocy we wiosce, patrząc na gwiazdy i jedząc kukurydzę z myślą w głowie, jakie życie może być proste. Nie mogłabym spędzić czasu z dzieciakami.

Nie byłoby czasu, żeby cały dzień spędzić na jedzeniu kozy, piciu mikstur masajskich, śmianiu się.

Wszystko to zawdzięczam temu, że odpisałam na wiadomość Simona, wyciągnęłam kasę ze skarpety i mimo lęku i strachu pojechałam do dzikiej Afryki, ale ta dzikość to instynkt, to współgranie z naturą, to korzenie pierwotnego świata, które nadal wydają na świat mocne drzewa, połączone z szacunkiem do ważnych wartości, o jakich ludzkość czasami zapomina. Dzięki temu wszystkiemu narodziła się myśl i wyszły słowa z moich ust:

Życie tutaj nabiera innego wymiaru, innego sensu, zaczyna płynąć zgodnie ze swoim nurtem. Tak więc narodził się pomysł organizowania wyjazdów do Afryki i serca masajskiej kultury. No cóż, kto odważny ten leci ze mną do miejsca, gdzie życie się zaczyna.

Kliknij w link i zobacz ofertę